Advies 2012/06

Advies van de Nationale Hoge Raad voor Personen met een Handicap (NHRPH) over de invoering van een slapende tegemoetkoming, uitgebracht tijdens de zitting van 16/04/2012

Advies op vraag van de Commissie van de Sociale Zaken van de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers bij brief van 29 maart aan de Staatssecretaris voor personen met een handicap

Het betreft een wetvoorstel (DOC 53 0875/001) tot wijziging van de wet van 27 februari 1987 betreffende de tegemoetkomingen aan personen met een handicap (meer bepaald aan artikel 8ter), ingediend door mevrouw Valérie De Bue c.s. bij de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers.

Vaststelling is dat de persoon met een handicap die zijn tewerkstelling verliest na meer dan 3 maanden gewerkt te hebben, en gedurende die periode geen tegemoetkoming meer genoot, opnieuw een aanvraag voor een tegemoetkoming aan personen met een handicap moet indienen.

Deze persoon moet opnieuw de procedure doorlopen en belandt, wanneer hij geen aanspraak kan maken op vervangingsinkomens, dikwijls in een schrijnende situatie die als een werkloosheidsval en een struikelblok voor het zoeken naar een tewerkstelling, wordt bestempeld.

Er zijn 3 elementen in het voorstel:

Hoewel het principe van een slapende tegemoetkoming verdedigbaar is stellen de leden van de NHRPH dat de concrete toepassing ervan grondig moet bestudeerd worden en moet ingeschreven worden in een globale herziening van de wetgeving op de tegemoetkomingen aan personen met een handicap. Deze wetgeving is immers na menigvuldige, zeer gedeeltelijke aanpassingen, bijna "onbeheerbaar" geworden.

Bij de toepassing in de praktijk van een slapende tegemoetkoming moet rekening gehouden worden met het feit dat veel verschillende situaties zich kunnen voordoen die alle het recht op een tegemoetkoming of het bedrag ervan, kunnen wijzigen (bijvoorbeeld: de partner vindt een tewerkstelling of wordt gepensioneerd, de handicap is evolutief, ...).

Bovendien mag niet uit het oog worden verloren dat het sociaal onaanvaardbaar zou zijn aan absolute voorrang te geven aan de behandeling van een dossier van een persoon die zijn tewerkstelling verliest, dit ten opzichte van de persoon die een aanvraag om tegemoetkoming indien en de gewone procedure moet volgen.